Destansı  lider  Recep   Tayyip   Erdoğan'a

          ERDEMLİ   HÜKÜMDAR
Kendi  başına  büyüyen  zambaklara  uğrarken  yağmur
Rahmetle  sulanır  yazgı,  hayâl  topraklarında
Son  yazdığı  şiiri  kendine  bağışlar  şair
İçli  bir  âh  gibi  sürünürse âhenk, tren raylarında
Ne  kadar  uçsada  bulutlara  ulaşamaz  uçurtma
Adanmışlığı  yoksa  aşkının,  yenilenme  çağında
Daha kaç  kapı  dayanır  darbelere  sorgusuz
Kaç siyâsi  düşün  yeri var. bir davanın  tutkusunda

Denize  atılan iyiliği   derinliği  olan  görür
İstanbul  kadar  bir nâra  zirveleşir  kürsüde
İncinmişliğini de  gördük  nihâyet  huzurun
Veda rengine  çalan  koyu  yeşil  gözlerinde
Vaktiyle  ne  günler  geçirdik  biz;
Asırlık  çınarları  biçti  takvimlerimiz
Sonbaharın  ağlayan  yanıydı  eylül
Küskün  soluğunda  virâne  hayatların soluğu  duyulurdu
Tutuklanırdı  hayâller  müebbet  istemiyle
Peşimizde  ünlemini  bozmuş  bir  alfâbenin  hoyrat adımları
Kabuğundan  önce  gam  bağlardı  yaralarımız
Ve  basardı  her  akşam  karanlığı, içimize  bilinmezliğin

Geçer  dedi  bir gün,  sandıkta  saklı  bir  hüküm
Eteklerine  hüzün  ekmiş  bu ülkeden
Er'ken  Doğan  bir  yaz güneşi kadar heyecenlı
Kendi  vefasıyla  umudu  tanıştıran bir hükümdar geçer
Bir hükümdar ki!
En ince  yerinden  kurmuş  sevdasını,  yüreğinin saatine
Ve  fütursuzca  sermiş yüreğini
Yağlı  mavzerlerin  pusularda  dikilen  cepkenlerine
Yar eylemiş  insanını, yâren  eylemiş , can  evine

Artık  çözülür  kelepçesi  mahzun çiçeklerin
Yeniden  açar  yanağında  gülleri  mevsimlerin
Boyuna  büyüyen  bir  ağaca  dönerken  umut
Hasretle  kucaklar  bekleyen  öznesini
Suya  bulandırmadan  dokunan   şarkılar
Sözleri  müjde,  ezgisi  zafer  tadında
Örtüsünü  hüzünle  oyalamış  bu  ülkeden
Yaz  mehtabı kadar  müşfik bir  hükümdar geçer
Kukla  kahramanlara inat  bir  doğal  destan  geçer
Yıldız  tozuna  banıp, yazar adını kalemler


Yitik  Özne