31 Aralık 2012 Pazartesi

Seninle karşılaşıp solduğum andı ölüm
Yüzüne baktığında tutuşup yandı ölüm...
Çoğaldıkça çoğalan bir sevda ülkesinde
Ellerine dokundun; sana inandı ölüm..

O efsunlu, yağmurlu, hercai gözlerinden
Uçan kelebekleri mutluluk sandı ölüm..
Akkor dudaklarından ağı düştü içime
Yollarında yürürken sanki insandı ölüm...

Viran eylediğin gün yorgun hayallerini
Ayrılıkla, hüzünle, aşkla sınandı ölüm..
Bir ömür vuslatını bekledi boynu bükük
Bilmem ki aşk uğrunda neden kınandı ölüm..

Süründü yıllar yılı karanlık köşelerde
Benim gibi kıvrandı, kahra dayandı ölüm..
Her akşam tufanında harap oldu güneşim
Gece baygın bir rüya, gündüz hülyandı ölüm..

Sensizliğin en ağır fermanıydı içimde
Dudaklarımdan sızan bir damla kandı ölüm..
Ölüm seni sevmektir bir celladın elinde
Bilmem hangi yürekte böyle sultandı ölüm..

Nurullah Genç

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder