Üzerime yüreğimden başka muska takmadan konuşmak istiyorum .....

isyanın şiirine...

Dağılan can parçalarımı bırakıyorum bu şiire…
Bir kurşunun inisiyatifine verip de bedenini kar beyaz düşlerini toprağa saran çocuk!
Kalbin patlamaya hazır bir mayın,
Yarım özgürlüğün dipsiz bir soykırımdır!
Acının tarifsizliğinde kanatları kopuyor kelimelerimin
Ne çok dehşet, ne çok korku var yeryüzünde.
Hangi yağmur boşaltmalı bu hüznü?
Sevgili, tutacak bir gün azize Meryem ellerimizi…Bir ihtilal tufanı biliyorken puslu sessizliğiyle yarını
Tahammülünü aşan bir isyan sürüyor toprağa son kurşununu.
Kerbelâ’nın âhı tutuşturuyor ömrümüzü
Kıbleni çevir sonsuzluğa,
Aydınlık pek yakında.
Aşkın kınından bir kılıç çekerek, karanlığa tutsak edip heveslerini,
Sevgili, sana zamansızlığı adamalı.Ah yağmur, çorak yüreğine hayat olup akar
İnsafsız elemlerle mayalanır zaman
Sonradan gelişir yumruğun
İçin dışın ızdırap olsa da
Mor umutlu ihtimallere dayarsın sırtını,
Sonrası göğümüze uzanan gökkuşağı…
Unutma sevgili,
Kısa mesafeli hüzünler can vermez bir şiire…!

İsmet Özel