**GÜNEŞİM REHİN KALDI*

İç cebinde unutulmuş , kapaklı bir ayna gibiyim

Orta yaşlı bir bavulun , akordu bozuk hayatında

Kendiyle kavgalı yılların, yosun kaplı dibiyim

İpotekli sırların, haciz mağduru pahasında

Ne zaman yola düşeceği tutsa, gözümde saklı incinin

Kanatları kırılır , göğüs kafesimde çırpınan güvercinin

Her vazgeçişim , biraz nedamet koktu, biraz asilik

El yazması dilekçemdeki imza , neden bu kadar silik?

Umutlarımı emanet bıraktığım, ağaçlar kesilmiş

Daha dün atmıştım kalbime bir çizik ,bugün kim silmiş?

Sonsuzluğa gönderdiğim isyanlara takılan hangi akılsa

Siyah bir uçurtma olup ıssız dağlarımın eteğine takılsa

Son yolcusunu uğurlayan tozlu yol hep huzuru eskitir

Dönüşleri unutup hızla çarpılan her kapı duvarlarımı incitir

Çingeneler mevsiminden kalma , neşe yüklü bir sesle

Her hüznün dip köşesinde, bir mutluluk filizlenir hevesle

Bir el uzatımı kadar yakın, nabzımdaki aylak atışlar

Göğe çekilen bulutlara tırmansada köz tenli kışlar

Kısa dönem şafakların ürpertisiyle, üşür dururum

Üvey bahçelere mahkum, güller misali kururum

Zor yılların ardından bana ,düşünce özgürlüğü kaldı

Fırtınasına sığınmış gölgem kaygılı , güneşim rehin kaldı