DOKTOR....

Öylesine  derin ki  içimdeki  kuyu
Ne  çekersem  çekeyim  hep  boş,
Hep   muamma
Bir  ip uzat  bana doktor!
Bir  dikiş  at, majör  yalnızlığıma

Yolumu  kaybettim  bir  akşam vakti
Yanlışlıkla  geldim ben bu  diyara
Değerini  bilseydim  aldığım  nefeslerin
Güllerin ruhunda  örselenmezdim
Poyraz  biriktirmezdi  çöllerim
İnatçı  bir  iltihap  devrederken  nöbeti
Susardı  kimyasal  çığlığı
Günleri  sayılı  drajelerin,

Uslu bir  dağın  tuzlu  terinde  gizli

Kışı  umursamayan  çamların  özgüveni
Sıram  gelir  ipe  asılacak  kumaş misali
Duygusal bir sonucu  tahlil  eder  paniğim
En  narin kristalden yapılmıştır  kalbim
Bahanesi  çoktur  kırılmak  için
Renki bahçelerde gezinirken terapi
Sonunda  benimde ikrarım  olur  mavi


Senin de  arafların  vardır  doktor
Hipokrat  yemini  eder mi  çelişkiler?:
Kaç  stabil  mevsim  beni  bekler?
Kaç kez  daha  kan  vereceğim:
Uykuya  hasret  damarlarımdan?
Yan etkisi  her  an pusudayken  hayatın
Kapsüller  geçer  rüyalarımdan
Ah! benim  kadim  iç savaşım
Ve  medikal  zaferler, zihnimin raporunda

Bir  çiçeğin  genlerinde kaç dirhem varsa  sitem
O  denli  hızırsal bir ilaç yaz  bana
Diz  çöktürsün  kalp  ağrıma
Zaman  aşımına  uğrayan bir  tedavi  benimki
Eli  yüzü  düzgün bir  hükmü  bile  yok
İsli  acziyetimden  sıyrılıp
Kendi  koynumda  büyütmüşüm tasalarımı



Bütün  pencereleri  aç doktor, ben rüzgarsız  duramam
Kurak  topraklara  düştü  yüreğim
Bir  damla  can suyu  serp, biçimli  ellerinle
Huzurun  anatomisini  çizelim  birlikte
Uzun  metrajlı bir yara   bu bendeki
Lakin kaç arşın çaresizliğim;  bilemiyorum

Hüznüm  ölçüsüz  doktor
Bir  elem  kesici  yaz  bana,
Bir de  hacimsiz  nefes

Gün be gün kısılıyor  çünkü,
 İçimdeki  dirençli  ses...

Meryem Eroğlu